İlk başta,
Kara sevdam.
Sonrasında ise,
Yürek yaram oldun.
Şimdi kim onarır,
Darbe almış duygularımı...
Kim sarar, yaralı kalbimi..
Yıkımlarımı,
Kim ayaklandırır..
Üşümeyim diye,
Kim örter lila battaniyle,
Ayaz gecelerde üzerimi.
Kim donan bedenimi,
Isıtır kellimeleriyle..
Mor elbisemden,
Saatlerce kim alamaz gözlerini.
Sen bu kadarla yetindin...
Birkereyle öldürdün nefsini...
Ben ardından,
Sensiz sabahlara,
Acılarımla uyanır oldum...
Sol yanımda buzdan,
Heykel oldun...
Sağ yanımda
Güneşi yatırarak,
Dönüşüne sakladımsa da,
Doğamadın birtürlü...
Yokluğunla buzlaşan,
Duygularım..
Çözülmediler birtürlü..
Atlas okyanusunda,
Kaybolan uçakta olmayı,
Öyle çok istedim ki,
Tahmin edemezsin..
Gidişinle zaten öldürmüştün..
Şimdi gecelerinde yıldızlar,
Sabahlarında saklı baharlar,
Benimse hıçkırıklarım,
Takılı kaldı bulutlarda.
Çığlıklarım ummanda,
Duyulmaz nasılsa...
Sulara vurur aşkımızın,
Son kalıntıları..
Katledildi kara sevdamız,
Son ışıkları da söndü,
Bedenlerimizin...
Acılar denizinde,
Feryatlara imza attı,
Elim sonumuz...
Artık gökyüzü kadar,
Uzağız birbirimize..
Sevdik de ne oldu!
Aysel Tarcan
alinti